Ulek w Podróży: października 2014

Wciąż słyszę pytania dotyczące funduszy na wyprawy. Podróżowanie kojarzone jest z ogromnym wydatkiem, który może poważnie nadwerężyć nasze kieszenie. Każdy więc szuka "złotego środka" na tanie podróżowanie. Przede wszystkim warto mieć przysłowiową "skarbonkę" i tam wrzucać co jakiś czas odłożone przez nas pieniądze. Łatwo się mówi, ale jednak trudniej jest znaleźć dodatkowe oszczędności. Znajomi niejednokrotnie mówią, ale Ci fajnie jedziesz tu i tam... też bym pojechał ale brakuje mi kasy… No właśnie, a przecież można oszczędzić: paczka papierosów (15zł), cotygodniowe wyjście do knajpy (50zł), buszowanie po sklepach (500zł).. itd. Na pewno każdy z Was ma jakieś słabości. Łatwo przeliczyć jak pieniądze, które moglibyśmy wydać na podróż - uciekają.

Nie ukrywam, że niejednokrotnie trzeba sobie pewnych rzeczy odmówić, by za jakiś czas móc zrealizować cel. Więc po trudach udaje nam się uzbierać odpowiednią kwotę - pytanie brzmi, jak teraz działać, by nie stracić całych oszczędności jednego dnia?

TRANSPORT

Nie ma co ukrywać, że największe koszty zabiera nam transport. I nie ma znaczenia czy

poruszamy się pociągami, autobusami, statkiem czy autem - zawsze te koszty musimy uwzględnić w swoim budżecie wyprawowym. Zanim jednak wybierzemy jakiś środek transportu warto wcześniej zbadać czy w danych krajach obowiązują zniżki (jeśli tak to jakie i komu przysługują) oraz porównać ceny biletów kolejowych z autobusami, Przykładowo w Turcji pociągi są tańsze od autobusów więc wybieramy kolej. W ostatnim czasie dość ciekawym rozwiązaniem stają się linie lotnicze, które oferują za niewielkie pieniądze przeloty po całym świecie. Nie jest łatwo znaleźć takie loty, jednak znam osoby, które dosłownie za grosze zwiedzają świat, Nawet jeśli nie posiadamy zdolności wyszukiwań perełek zawsze można poszukać na portalach tanich linii lotniczych, gdzie można znaleźć lot do Afryki za 50zł, do Włoch czy Francji za 30zł. Jeśli więc interesuje nas konkretny cel - możemy właśnie skorzystać z tej opcji.

Niewątpliwie jednak najtańszą formą podróży wciąż pozostaje autostop. Tak naprawę autostopem można dojechać wszędzie, a przy okazji poznać wspaniałych ludzi. Są tacy, którzy uzależniają się od tego typu wypraw i nie zamieniliby tej przygody nawet za darmowy bilet w ekskluzywnym pociągu. W Polsce niestety kultywowanie podróży autostopowych do najprostszych nie należy, w wielu osobach drzemie ukryty strach, że turysta z plecakiem to morderca z siekierami… Ale niestety na to nic nie poradzimy. Możemy jednak za to sami brać autostopowiczów i mieć

nadzieję, że oni pomogą też komuś itd. Za granicą stopem podróżuje się dużo łatwiej. Moja rada to jeśli planujecie przejechać dłuższą trasę polecam zabrać się z "tirowcami". Zabierają chętnie, ponieważ kierowca niejednokrotnie się nudzi i po prostu chce sobie porozmawiać w ojczystym języku.

JEDZENIE

Jakie jedzenie zabrać ze sobą w podróż? Warto wziąć kilka konserw czy też parę zupek

chińskich. Jednak z tym zabieraniem i słoikowaniem jedzenia nie możemy przesadzić. Po pierwsze zabierają naprawdę sporo miejsca, a po drugie czy tak czy tak trzeba się czymś żywić i czy będziemy kupować jedzenie w kraju czy za granicą, więc na jedno wyjdzie. Podróżując trzeba koniecznie spróbować lokalnych smakołyków. Pamiętajcie, że podczas wyprawy warto żywic się na lokalnych, niewielkich bazarkach, gdzie jest dużo miejscowych. Zazwyczaj mieszkańcy sami doskonale wiedzą gdzie dobrze i tanio zjeść.

Kolejna zasada to: W miejscach turystycznych i centrum dużych miast jest zawsze drogo. Dlatego jeśli planujemy zaoszczędzić trochę gotówki lepiej omijać restauracje w takich miejscach.

Jeśli chodzi o pozostałe spożywcze zakupy, warto podpytać miejscowych o tanie markety typu biedronka J

NOCLEG

Kolejnym punktem, gdzie możemy dosłownie zostawić swój majątek są noclegi. Wybór mamy od hoteli z pięcioma gwiazdkami, z basenem i pełnym SPA, po przez hotele z mniejszą ilością gwiazdek, pensjonaty, schroniska, kwatery prywatne, kempingi i w końcu namiot. Ciekawą opcją w ostatnim czasie staje się nocowanie u miejscowych, którzy na takich portalach jak: couchsurfing.com, hospitality.com oferują u siebie nocleg za darmo. Sama kilkakrotnie korzystałam z tych serwisów czy to nocując u kogoś czy tez przyjmując gości u siebie.

Tak naprawdę ile wydamy na nocleg zależy od nas samych. Jeśli marzą nam się wakacje exclisive to budżet wakacyjny może dość szybko ulec zmniejszeniu. Jeśli odpada opcja namiotowa proponuję poszukać hosteli lub kwater prywatnych. Często też na wioskach podpytać mieszkańców, a nóż ktoś nas do siebie weźmie za parę groszy :)

Nie da się ukryć, że najtańszą formą noclegu jest namiot. Rozbijasz przeważnie gdzie chcesz i za nic nie płacisz. Oczywiście, że nie zawsze jest tak kolorowo, bo może być nie równo, zimno, może padać deszcz a przy mniejszej ilości szczęścia możemy dostać mandat (niestety nie wszystkie kraje tolerują namiotową turystykę). Jednak jeśli już decydujemy się na nocleg w „hotelu pod tysiącem gwiazd” warto rozbić się w ustronnym miejscu, gdzieś za jakimś zakrzaczeniem. To tworzy taką naturalną barierę, gdzie nie rzucamy się w oczy i możemy czuć się bezpieczniej.

ZNIŻKI

Przed wyjazdem warto zapatrzeć się w legitymację Euro26 lub ISIC. Każdy, kto mieści się w przedziale wiekowym od 7 do 30 lat, może nabyć kartę Euro26, nawet jeżeli nie jest studentem. Kartę z rodziny ISIC również mogą wykupić osoby nieuczące się, jednak górny limit wiekowy jest niższy bo do 25 roku życia. Jeżeli zapłacimy więcej, oprócz zniżek dostaniemy ubezpieczenie. Wybór odpowiedniej polisy wymaga jednak zastanowienia, określenia swoich potrzeb i porównania ofert.

Posiadacze kart dostają liczne zniżki. Inwestując już niespełna trzydzieści złotych w podstawową wersję karty Euro26 lub ISIC, zyskujemy rabaty w najróżniejszych punktach zajmujących się podróżami, transportem, edukacją, a także w sklepach, restauracjach, pubach, instytucjach kulturalnych i rozrywkowych. Jeżeli nie planujemy wyjazdu poza Europę, lepiej zapoznać się z ofertą zniżkową Euro26. Użytkownicy tej karty mogą liczyć na około 7 tysięcy zniżek w Polsce i ponad 100 tysięcy w Europie. Na naszym kontynencie posiadacze Euro26 zyskają więcej rabatów niż posiadacze konkurencyjnej karty.

Jeżeli wybieramy się w dalszą podróż, weźmy pod uwagę ISIC – kartę z globalnym zasięgiem, objętą patronatem UNESCO. Na oficjalnej stronie internetowej czytamy, że kartę ISIC honoruje ponad 5 tysięcy punktów w Polsce i kilkadziesiąt tysięcy na świecie. Dzięki niej możemy otrzymać dodatkowe zniżki w krajach, w których ISIC przyjęta została jako lokalna karta studencka na niektórych uczelniach, np. w USA lub Kanadzie. Euro26 dostępne są w czterech wersjach: WORLD, POLSKA, SPORT i POLSKA SPORT. Roczne użytkowanie karty Euro26 z ubezpieczeniem waha się od 50 zł za kartę w wersji POLSKA (przeznaczoną tylko dla osób uczących się) do 136 zł za kartę SPORT (dla osób uprawiających sporty wyczynowo i ekstremalnie). Karta ISIC będąca odpowiednikiem karty Euro26 SPORT, kosztuje 109 zł. Natomiast ISIC z ubezpieczeniem POLSKA, czyli najtańsza z kart zawierających ubezpieczenie, kosztuje 49 zł

PODRÓŻ NA WŁASNĄ RĘKĘ…

Nie każdy potrafi nagle wyjechać i „planować” podróż podczas jej trwania. Wiele osób wciąż korzysta z usług biur turystycznych. Jest to na pewno dobre jeśli nie chcemy się martwic noclegami, atrakcjami czy oferowanymi wycieczkami. W obecnej chwili wiele biur również organizuje wyjazdy last-minute, gdzie za niewielkie pieniądze można odpocząć w dobrych hotelu i korzystając z opcji All- inclusive. Jednak jest już duża część polaków, która podróżuje na własną rękę. Poznawanie świata w taki sposób pozwala cieszyć się podróżą oraz wolnością. Wymaga jednak pewnych umiejętności organizacyjnych. Nie ma pewności o dostępnych pokojach hotelowych, nikt nas nie pokieruje, kiedy zgubimy drogę. Wówczas jesteśmy zdani na swoją kreatywność i umiejętności nawiązywania kontaktów. Przy pomocy tubylców, wykorzystując podane wyżej patenty możemy spędzić za niewielkie pieniądze wymarzone wakacje. Tutaj na pewno potrzeba trochę odwagi oraz zaufania do ludzi, bo bez tego nie da rady się podróżować na własną rękę.

Kiedy zaczniemy analizować wyprawę, może się okazać, że naszym kosztem jest tylko jedzenie - czyli tak jak w domu albo i taniej :)

TANIE PODRÓŻOWANIE... czyli rzuć wszystko i chodź podróżować

Wciąż słyszę pytania dotyczące funduszy na wyprawy. Podróżowanie kojarzone jest z ogromnym wydatkiem, który może poważnie nadwerężyć nasze...

Przygotowania do wyprawy

Kolejna wyprawa przed nami. Tym razem planujemy odwiedzić kraje Azji Mniejszej i dotrzeć Gruzińską Drogą Wojenną pod Kazbek. Kraje, które...

Podróże uzależniają, wiem to z własnego doświadczenia. To taki magnez i chęć zwiedzenia całego świata.

4500km – dwa śpiwory – jeden namiot – dwie osoby – jeden motocykl
Dlaczego tam – bo tam nas jeszcze nie było. Nasz plan był jeden – dotrzeć do Albanii!

Początek nie był łatwy – musieliśmy zmieścić ekwipunek dwóch osób na jednym motocyklu. Wzięliśmy więc namiot, śpiwory, karimaty, ciuchy motocyklowe, coś na zmianę i resztę najpotrzebniejszych rzeczy.
Z dnia na dzień lista stawała się coraz dłuższa, a my głowiliśmy się jak to zrobić by cały bagaż razem z nimi zmieścił się na motorze. W końcu po ostatecznej selekcji udało się.

Wyruszyliśmy 18-tego września.
Opuszczaliśmy zimną Polskę i kierowaliśmy się jak najdalej na zachód.
Podziwiając Słowację dotarliśmy na przejście graniczne z Węgrami. Wszystkie drogi prowadzą do wielkiej stolicy – Budapesztu. W końcu po przebiciu się przez autostradę skierowaliśmy się do centrum. I tu rozpoczęła się moja gehenna. Bardzo nie lubię dużych miast, a poruszanie się po nich przyprawia mnie o zawał. Trąbiące samochody, korki i wszędzie piesi. Z zamkniętymi oczami przemierzałam stolice Węgier . Zależało nam na nocowaniu blisko centrum, by móc pozwiedzać starówkę miasta. Znalezienie taniego hotelu w sumie nie było możliwe. Miasto do najtańszych nie należy, jednak nocne widoki trochę rekompensują nadwyrężony wydatek.

: Budapeszt nocą

: Budapeszt nocą

: Budapeszt nocą

Po śniadaniu kierujemy się nad Balaton.

: Nad Balatonem

Droga mija przyjemnie. Poruszaliśmy się wzdłuż wybrzeża Balatonu, by na nocleg zatrzymać się w okolicach Koposvaru. Kolejnego dnia witaliśmy się z Chorwacją.

Obowiązkowym naszym punktem był Par Narodowy Plitvickie Jeziora.
Masa turystów, dużo polaków i piękne wodospady. Krystalicznie czysta woda zachęcała do zakazanych kąpieli. Można było tylko patrzeć i marzyć by schronić się w chłodnym, wodospadzie przed słońcem. Zwiedzanie tego kompleksu zajęło nam cały dzień – ale było warto.

Wieczorem zasłużony odpoczynek, a rankiem kierunek – wybrzeże Chorwacji. Wszystko fajnie, tylko jakoś nie pomyśleliśmy o tym, że w Chorwacji ciężko o kawałek zielonej trawy. To był ciężki nocleg, jednak wschód słońca nad Adriatykiem zrekompensował nam tą kamienistą noc.

Chorwacja to piękne wybrzeża, ciekawie ulokowane domy i ciepłe morze. Chociaż oboje jesteśmy raczej fanami gór, to Adriatyk robił wrażenie.
Piękne wyspy na morzu, trochę egzotyczna przyroda sprawiała, że można było poczuć się dosłownie jak na wakacjach.

Mijał kolejny dzień podróży, a my kierowaliśmy się do Bośni i Hercegowiny. Zostawiliśmy za sobą piaszczyste plaże, ciepłe morze i ruszyliśmy dalej. Postanowiliśmy pojechać do Medjugorii. Trasa, którą jechaliśmy prowadziła po serpentynach ze wspaniałymi widokami i jeszcze większymi przepaściami. Blisko Sanktuarium można było dostrzec wiele autokarów i wycieczek z całej Europy. Ulice toną w pamiątkach, obrazkach i wycieczkach. Prażące słońce, tłumy turystów, a my w ciuchach motocyklowych. Po chwili ruszyliśmy dalej- kierunek – Mostar.
Miasteczko, które jest kolejnym punktem wielu wycieczek. Słynny Stary Most, to wciąż największa atrakcja tego miasta. Kamienny Łuk wznoszący się nad nurtem Neretwy. Na turystów czeka jeszcze jedna atrakcja – można obserwować śmiałków skaczących
z mostu.

: Kamienisty nocleg

: Mostar

: za skok trzeba zapłacić

: Kamienny most

Przed nami Sarajewo.

Sarajewo to duże zatłoczone miasto. Dobrze, że podróżowaliśmy motocyklem, bo czekałoby nas długie stanie w korku, a tak udało się nam wślizgnąć do miasta w miarę szybko. Podczas takiej wyprawy „odpoczynek” to pojęcie względne. Po chwili już spacerowaliśmy uliczkami Sarajewa. Zaskoczyło nas to miasto; witryny sklepowe, restauracje, kawiarnie, sklepiki z pamiątkami.
Turyści mieszali się z miejscowymi, którzy siedzieli w kawiarniach popijając mocną kawę.
Tak wygląda centrum, jednak wystarczyło opuścić główne ulice, a świat się zmieniał. Ciemne uliczki, śmieci leżące na chodnikach. Kontrast pomiędzy dwoma światami.
W przewodniku przeczytaliśmy o wodospadzie Skakavac, który znajduje się zaledwie 13 km od Sarajewa. Szybko się zorientowaliśmy, że ta odległość to tylko złudne kilometry. Wyjechaliśmy za miasto, potem krętymi dróżkami wjeżdżaliśmy na szczyt. Dojechaliśmy pod masyw Bukovika. Zostawiliśmy motocykl i ruszyliśmy dalej w kierunku wodospadu. Minęliśmy pierwszy znak, że mamy 4 km do wodospadu.
Po drodze minęliśmy jeszcze ze dwie tabliczki z napisem 4 km i 3km. Gdy mieliśmy już zawracać okazało się, że dotarliśmy na punkt widokowy. Patrzymy i …Nie mogliśmy znaleźć wodospadu!

: kierunkowskaz na wodospad

: Jadąc do Sarajeva

: Sarajevo nocą

: droga do wodospadu Skakavac

: koniec asfaltu

: prowizoryczny szlak na wodospad

: kolejny kierunkowskaz

: i znów kierunkowskaz

Tzn była skała, ale brakowało na niej wody. Z prawie 98m spływał niewielki strumyk. Może gdybyśmy tu trafili po deszczu było by inaczej. Trochę rozczarowani wróciliśmy do motocyklu, by po chwili ruszyć dalej.
Tym razem nocowaliśmy w Parku Narodowym Sutjeska. Z miejsca noclegu mogliśmy obserwować najwyższy szczyt Maglic (2386 m n.p.m).
Czarnogóra przywitała nas wspaniałymi krajobrazami. Kręte i wąskie drogi, przepaście, góry, a w dolinach rzeki i jeziora.
Mijaliśmy jezioro Pivskie położone między górami. Jadąc serpentynami skręciliśmy drogą na Żabljak. To była chyba najpiękniejsza trasa, jaką przejechaliśmy podczas naszej wędrówki. Wkroczyliśmy na teren Parku Narodowego Durmitor.

: Park Narodowy Durmitor

: Droga przez Park Narodowy

Bardzo kręte drogi, wąskie i przepiękne panoramy. Pierwsza wioska jaką tam napotkaliśmy to Grabovica. Położona na wysokości ok. 1300 m n.p.m. Minęliśmy kilka zabudowań i stada pasących się owiec. Najciekawszą rzeczą było boisko do koszykówki na zakręcie.

: Boisko na zakręcie

Pomiędzy górami można dostrzec jeziora polodowcowe. Tego nie da się opisać, to trzeba zobaczyć. Po kilku godzinnym przejeździe dotarliśmy do miejscowości Zabijak. Jest to najwyżej położone miasto w Czarnogórze 1450 m.n.p.m.
Byliśmy coraz bliżej celu – już jutro mieliśmy przekroczyć progi Albani.
Poruszając się wzdłuż wybrzeża jeziora Szkoderskiego, gdzie można zobaczyć flamingi. Zaraz po wjeździe do kraju skończył się asfalt, a stacja benzynowa, którą ujrzeliśmy przekonała nas, że „witamy” w innym świecie.

: Stacja benzynowa – Albania

: Tuż za granicą

: Witamy w Albani

Pierwsze większe miasto, do którego wjechaliśmy to Shkoder. I już wiedziałam, że strach jaki czułam na przepaściach to nic w porównaniu z poruszaniem się po Albanii. Co prawda Kuba wspaniałe sobie radził w kraju bez zasad ruchu drogowego, to ja z przerażeniem patrzyłam jak poruszaliśmy się pod prąd, a światło czerwone jest tylko ozdobą. Na dwóch pasach ruchu było miejsce dla trzech samochodów, dla rowerzystów, oraz spacerujących ludzi, zaś ci co szli na zakupy zatrzymywali samochód po prostu na lewym pasie. Udaliśmy się do Tirany
i tam zostaliśmy na nocleg. Po zakwaterowaniu wybraliśmy się na zwiedzanie stolicy. Miejsce to w niczym nie przypominało wcześniej mijanych miast. Nowoczesne restauracje, kawiarnie i miasto tętniące życiem.
Centrum to plac Skanderbega. Po intensywnym zwiedzaniu stolicy wróciliśmy do hotelu,
by znów kolejnego ranka wyruszyć, tym razem do Macedonii.
Pobyt w Albanii był krótki, ale to daje nam powody by znów tam wrócić.
Następnego dnia mijany Elbasan i docieramy nad jezioro Ohridsko. Leży ono na granicy dwóch państw: Albanii i Macedonii.

Tam też zatrzymaliśmy się na odpoczynek. Niektóre kurorty były już prawie puste, a inne wciąż tętniły życiem.

: Algida

: Nad jeziorem

Bliskość Grecji była widoczna w architekturze jak i w samym jedzeniu. Powoli docierała do nas myśl, że chcąc nie chcąc będziemy musieli się udawać w drogę powrotną.
Po odpoczynku nad jeziorem ruszyliśmy w głąb Macedonii. Krajobraz trochę się już zmienił; znikły palmy, drzewa oliwne i jakby góry trochę inne. W planie mieliśmy odwiedzić stolice – Skopje.
Zapadał już zmrok, a my nie mieliśmy pomysłu na nocleg. Podczas poszukiwań poznaliśmy dwóch motocyklistów Josepha i Darko.

Gdy nasi towarzysze dowiedzieli się, że kolejnym celem naszej podróży jest Kosowo mocno nam odradzali. Przekonało ich dopiero nasza dziennikarska ciekawość. Poradzili nam więc, abyśmy zdjęli nalepkę, którą nakleiliśmy w Albanii. Była to flaga tego kraju. Posłuchaliśmy ich, choć nie bardzo rozumieliśmy dlaczego. Jak się potem okazało, była to dobra rada.

Nasze obawy z odwiedzinami związanymi z Kosowem miało kilka podstaw. W każdym prawie przewodniku czy też na stronach internetowych było zapisane, że jeśli wjeżdża się do tego kraju z południa, to nie wypuszczą cię na północy. Planowaliśmy przejechać przez całe Kosowo i dotrzeć do Serbii. Zastanawialiśmy się czy po prostu nie dotrzeć do stolicy i zawrócić, tak jak inni radzili. Dlaczego Kosowo – chcieliśmy zobaczyć jak wygląda teraz ten kraj po zakończeniu działań wojennych. Nie wiedząc za bardzo, co będziemy jeszcze tam robić i co zobaczymy, wjechaliśmy na teren Kosowa.
Poruszaliśmy się głownie trasami turystycznymi. Może to zbyt duże określenie „turystycznymi” bo raczej zabytków w tym kraju nie zobaczymy. Chodziło mi raczej o trasy dość uczęszczane. Jadąc przez wioski mijaliśmy dosłownie tysiące myjni samochodowych i drugie tyle złomowisk. Kosowo wygląda jak jeden wielki plac budowy, bieda miesza się z luksusem.

: Serbskie flagi w Kosowie

: wciąż widoczny konflikt … tablica w Kosowie

: stacje wojskowe

: czołgi na trasie t powszechny widok

: Wjazd do stolicy Kosowa

Wielkie budynki z basenami obok niewielkich chałupek. Na swej drodze minęliśmy czołgi, jednostki KFOR i bazy wojskowe. To co rzuca się w oczy to flagi amerykańskie i… Unii Europejskiej. Mówi się, że Kosowo to takie dziecko UE i USA. Nie ma, więc co się dziwić, że gdzie tylko się da, powiewa flaga Amerykańska.
Po paru godzinach docieramy do stolicy – Pristina. Tam widać, że miasto dopiero zaczyna się budować. Można dostrzec reklamy hoteli, restauracji, których jeszcze nie ma.
Będąc tu postanawiamy zakupić jakieś pamiątki. Z racji tego, że mamy ograniczone miejsce i tonaż w motocyklu pozostaje kupić nam kartki pocztowe. Jednak gdy tylko pytam
o „postcard”, każdy kiwa ramionami, jakby nie bardzo wiedział, o co mi chodzi. Zrezygnowana już wracałam, gdy zobaczyłam coś „ala” kiosk. Były w nim pocztówki tzn. po prostu wywołane zdjęcia blokowisk stolicy – cóż musiałam się tym zadowolić.
Pamiątki zakupione, więc pozostawała decyzja czy zawracamy czy też jedziemy dalej. Postanowiliśmy pojechać i spróbować.
Minęliśmy miejscowość Titova Mitrovica i po jakimś czasie świat Kosowa się zmienił. Znikły bloki, salony samochodowe, bary, restauracje zaś flagi amerykańskie zostały zastąpione Serbskimi. Minęliśmy tablicę z napisem „To jest Serbia” mimo, że wciąż byliśmy na terenie Kosowa.
Podróżując tam można było dostrzec samochody bez rejestracji, wszystko po to, by zakwestionować oddzielność Kosowa. Serbowie niechętnie przyznawali się, że mieszkają w Kosowie, oni wciąż czuli się związani z Serbia.
Powoli zbliżaliśmy się do granicy, Zastanawiało nas co będzie dalej. Po dotarciu na granicę daliśmy paszporty. Poproszono nas jednak także o dowód osobisty. Po chwili przyszedł pogranicznik i życzył nam szerokiej drogi karząc jechać dalej. Uff udało się… Po chwili byliśmy już w Serbii. Noc spedziliśmy w tanim przydrożnym pensjonacie. Wiedzieliśmy, że kolejnego dnia czeka nas długi dzień, chcieliśmy zobaczyć Belgrad.

: ślady wojny

: Belgrad

: Kosowo jest,było i będzie Serbskie

: ul. Tadeusza Kościuszki

Stolica dawnej Jugosławi, przywitała nas upałem i tysiącem samochodów. Po zakwaterowaniu nie odpoczywaliśmy zbyt długo, bo chcieliśmy zobaczyć miasto. Sprawdzając mapę na recepcji podszedł do nas Brano, który oprowadzał nas po Belgradzie. Spacerowaliśmy ulicami miasta, zobaczyliśmy Nowy Belgrad, miejsce gdzie Sava wpada do Dunaju. Spacerowaliśmy po Kalemegdanie – ruinach Tureckiej twierdzy. Byliśmy pod Polską ambasadą, ale także widzieliśmy zniszczone przez NATO budynki ministerstwa. Jak się okazało Serbowie bardzo nie lubią amerykanów. Uważają, że Kosowo należy do nich. Dla potwierdzenia tego nasz przewodnik pokazał nam plakat z napisem: „Kosowo było jest i będzie Serbskie. To był już nasz ostatni punkt zwiedzania. Dalej już tylko mniejsze temperatury, w myśli obowiązek powrotu do domu i plan, by znów gdzieś wyruszyć.
Przez Węgry i Słowacje przejechaliśmy tranzytowo.
Po 18 dniach wróciliśmy szczęśliwi, ale i chyba spragnieni nowych wypraw.
Gdzie teraz – nie wiem. Ale na pewno tam, gdzie nas jeszcze nie było.

Bałkany 2012

Podróże uzależniają, wiem to z własnego doświadczenia. To taki magnez i chęć zwiedzenia całego świata. 4500km – dwa śpiwory – jeden namio...

Pages

Wspieramy

Find Us On Facebook

Strony

Formularz kontaktowy

Ulek w Podróży

TANIE PODRÓŻOWANIE... czyli rzuć wszystko i chodź podróżować

Przygotowania do wyprawy

Bałkany 2012

About me

Popular Posts

ads

Facebook

Popular Posts

Flickr Images

Blog Archive